Het tweesnijdend zwaard

In het boeddhisme bestaat er een situatie waar Siddharta Gautama, de Boeddha, meerdere vragen krijgt van monniken, vreemden, discipelen en leerlingen. De Boeddha beantwoordt deze vragen met stilte. Op een gegeven moment komt er echter een monnik die een antwoord eist op de vragen die aan de Boeddha gesteld zijn. Als de Boeddha nogmaals geen antwoord geeft, dan zal de monnik zijn leer verwerpen. De Boeddha geeft vervolgens antwoord:

Het is alsof een man gewond is door een pijl die is ingesmeerd met gif. Zijn vrienden, naasten en verwanten bieden hem een chirurg aan, die de pijl voor hem kan verwijderen. Maar de man zegt: “Nee! Ik wil niet dat deze pijl verwijderd wordt totdat ik weet of degene die hem afgeschoten heeft een nobele krijger, priester, handelaar of werker was.” Hij zal zeggen: “Ik wil niet dat deze pijl verwijderd wordt totdat ik weet uit welke stam deze man komt en wat zijn naam is. Ik wil niet dat deze pijl verwijderd wordt totdat ik weet of hij lang, gemiddeld of klein is… totdat ik weet uit welk plaats, dorp of stad hij komt… Of hij zwart, bruin, of goud gekleurd was… totdat ik weet of het een kruisboog of langboog was.. totdat ik weet of de boogpees van vezel, bamboe, draad, hennep, pees of bast is… Ik wil de pijl niet verwijderd hebben totdat ik weet of de veren van de pijl waarmee ik ben geraakt van een gier, ooievaar, havik, pauw of andere vogel komen… totdat ik weet of de schacht van de pijl waarmee ik ben geraakt was gebonden aan de pezen van een os, waterbuffel of aap… totdat ik weet van welk hout de schacht is gemaakt…
De man sterft, en alle dingen die hij vroeg zijn hem nog steeds onbekend.

Deze parabel vertelt ons een boel, al dan niet alles over de fase waarin wij verkeren op dit moment. Als het gaat om ons materialisme en de drang om vrijwel álles te psychologiseren en rationaliseren zijn we goed op weg. Dit kan men zien door de vele zinloze discussies die ontstaan bij politieke thema’s. Er is een feit, dit feit wordt subjectief gemaakt en vervolgens worden er sociale constructen verzonnen zodat de subjectieve beleving van dit feit kan worden gerechtvaardigd. Deze afdwaling van de realiteit zorgt ervoor dat we doelstellingen uit het oog verliezen die er écht toe doen. Nou gaat de parabel van de Boeddha over het bereiken van verlichting, maar de essentie van het verhaal is ook nuttig om andere situaties uit te leggen.

Onnozele vragen en onnozele antwoorden is waar we mee te doen hebben. Dit kan herleid worden naar het materialistische denken waartoe rationalisme ook behoort. Objecten, getallen, symbolen en daden verliezen hun betekenis wanneer ze worden gepresenteerd als droge theorie. Men kan bijvoorbeeld de liefde bedrijven in al zijn passie en met alle gevoelens die daarbij horen, of men kan het uitleggen als een droog wetenschappelijk-biologisch proces, om het zo te reduceren tot een mechanische daad zonder verdere betekenis. Hetzelfde geldt voor politieke retoriek. Een stam of volk is gebonden aan zijn bodem, gebonden aan zijn bloed, zijn voorouders, zijn familie en de Traditie van zijn volk. Hier manifesteert zich een mystiek element dat mystiek blijft. Het zorgt ervoor dat de rede, de ethiek, normen en waarden geaard zijn, ze vinden er hun oorsprong. Het metafysische staat namelijk nooit tegenover de rede, maar erboven. Wanneer men deze mystiek verliest door corruptie en decadentie dan verliest men de inhoud van de wereld om zich heen. De realiteit wordt dan gereduceerd tot een louter materiële werkelijkheid. Dit is te zien doordat verschillende godsdiensten zich gaan bezighouden met een rationele rechtvaardiging van hun geloof. Er treedt dogmatisering en ritualisering op. Nadat deze trend doorzet, krijgt de materiële werkelijkheid ervan langs doordat ook zij gereduceerd wordt tot een lager niveau: die van de subjectieve werkelijkheid. Dat is het punt waarop we de volgende type vragen tegenkomen: Wat is een stam precies? Wat is een volk precies? Wie is een Nederlander? Kom je wel écht van die bodem of zijn je voorouders er enkele millennia geleden naartoe gemigreerd? Wat is God? Wie is God? Wat is ons doel? Waar leven we voor? Waarom zit jij fout en ik goed? Wie heeft er meer gelijk? Wat is goed? Wat is slecht?

We zien dit ook in de hedendaagse identiteitspolitiek. Grotere gehelen en betekenissen worden ontleed en opgedeeld in kleinere gehelen waar een subjectieve betekenis aan wordt gegeven (geleid door motieven). Wat is namelijk een jongen, of wat is een meisje? De twee worden opgedeeld in kleinere categorieën. De geaardheid, het biologische geslacht, gender, uiterlijke vertoon, etc. Het concept wordt gedeconstrueerd zodat er een andere betekenis aan kan worden gegeven die bestaat uit de laagste vormen van werkelijkheid. Het is alsof een gecompliceerd mineraal wordt opgebroken in meerdere kleine gehelen waardoor het zijn functie verliest; de functie van dat materiaal bestaat nou juist uit die meerdere gehelen! Er wordt een nieuwe werkelijkheid gecreëerd in de moderne wereld, een werkelijkheid die berust op de motieven en subjectieve beleving van een grote massa neoliberalen en cultuurmarxisten.

Het probleem dat hierdoor ontstaat is dat men ook zijn moraal kwijtraakt. Het moderne wetenschappelijke denken biedt namelijk alleen droge feiten aan zonder betekenis of waarde te geven aan die feiten. Toch proberen we met zijn allen te zoeken naar die betekenis totdat we uitkomen op een boel verschillende betekenissen. Dat komt omdat we geleid worden door motieven en we die motieven trachten te plaatsen in het kader waaruit wij dingen beoordelen. Iemand kan bijvoorbeeld goede argumenten geven voor minder inkomensbelasting voor de rijken en zich beroepen op logische redenaties en feiten, net zoals iemand anders hetzelfde kan doen en goede argumenten geeft voor bijvoorbeeld vergaande nivellering. Toch zou het niemand verbazen als die eerste persoon een bankdirecteur blijkt te zijn en die tweede persoon een loonslaaf. Beiden gebruiken ze logica en feiten, maar beiden hechten ze er andere waardes en betekenissen aan.

De moderne wetenschap gaat ons daarom niet redden. Zij distantieert de mens van zijn essentie terwijl ze tegelijkertijd een symptoom van deze distantiëring is. De crisis van de moderne mens is spiritueel. Het cultuurmarxisme, financieel marxisme en kapitalisme zijn daar de producten van, waarvan de wortels terug zijn te vinden in de verlichting. De discussie voortzetten op dit vlak is daarom nutteloos. Het spectrum van de oplossingen en de problemen zit in dezelfde decadente fase. De moderne mens houdt zich niet bezig met wat er gedaan moet worden, hij houdt zich bezig met enkel onzinnigheden.

Het is alsof een samenleving in zijn spirituele verval, cultureel en etnisch wordt vernietigd door cultuurmarxisme en massa-immigratie. De rest van de wereld kijkt toe, groepen weldenkenden luiden de noodklok  en her en der klinken kritische geluiden. Maar de samenleving wil niet gered worden totdat zij weet of de migranten goedwillend of kwaadwillend zijn. Totdat zij weet of de migranten economische of politieke vluchtelingen zijn. Totdat zij weet welke verschillen tussen een man en vrouw nou ‘nature’ of ‘nurture’ zijn. Ze weigert gered te worden totdat zij weet hoe groot de kans op een volgende aanslag is. Totdat zij weet of de criminaliteitscijfers van allochtonen tegenover autochtonen nou écht zo erg zijn. Zij weigert gered te worden totdat zij weet wat er de volgende keer gaat gebeuren bij Temptation Island. Totdat zij weet of de burgers in een land duizenden kilometers hier vandaan wel ‘vrij’ en ‘democratisch’ zijn. Totdat zij weet of diversiteit wel echt een kracht is. Totdat zij weet hoe schuldig zij zich eigenlijk zou moeten voelen om haar koloniale verleden. Totdat zij weet of de Islam wel écht alleen een religie van vrede is. Totdat zij weet of het mogelijk is dat een man een kind kan krijgen. Zij wil niet gered worden totdat zij weet hoe totalitair de E.U. nou is. Zij wil niet gered worden totdat zij weet waarom ‘extreemrechts’ opkomt. Zij wil niet gered worden totdat…

Totdat wat, westerse man?